Σαμψούντα: μια πόλη που κουβαλά τον καημό ενός κόσμου που χάθηκε, αλλά δεν λησμονήθηκε. Η Σαμψούντα, κάποτε ζωντανή εστία του Ελληνισμού στον Πόντο, έγινε σύμβολο ξεριζωμού και μνήμης. Στις λέξεις αυτές χωρούν τα σπίτια που έμειναν πίσω, οι φωνές που σώπασαν, οι ρίζες που κόπηκαν απότομα. Κι όμως, μέσα από τις ιστορίες και τις παραδόσεις των Ποντίων, οι αλησμόνητες πατρίδες συνεχίζουν να ανασαίνουν∙ όχι ως τόπος πια, αλλά ως καρδιά που επιμένει να θυμάται.
Όταν οι πρόσφυγες έφτασαν στην Ελλάδα, ήρθαν με άδειες αποσκευές αλλά με ψυχή γεμάτη. Ξαναέχτισαν τη ζωή τους σε όλες της γωνιές, κουβαλώντας μνήμες, ήχους και ονόματα που αρνήθηκαν να σβήσουν. Έδωσαν μάλιστα πολλά στους αγώνες και την ανάπτυξη της χώρας που δεν τους υποδέχθηκε και τόσο ζεστά. Μέσα σε αυτή την ανάγκη για ρίζες γεννήθηκε και η ΑΕΚ, όχι ως απλή ομάδα, αλλά ως καταφύγιο μνήμης∙ ένας τρόπος να σταθεί όρθιος ένας λαός που είχε χάσει τα πάντα. Η ΑΕΚ έγινε σύμβολο αξιοπρέπειας, συνέχειας και αντίστασης στη λήθη.
Κι έτσι, σήμερα, όταν η ΑΕΚ παίζει απέναντι στη Σαμσουνσπόρ, ο αγώνας αποκτά βάθος που δεν γράφεται στο φύλλο αγώνα. Είναι μια σιωπηλή συνάντηση ιστορίας και ψυχής. Η Σαμψούντα – ιερό χώμα για τον Ποντιακό Ελληνισμό – γίνεται αντίπαλος στο γήπεδο, αλλά στην πραγματικότητα υπενθυμίζει τις ρίζες, την απώλεια και τη δύναμη όσων στάθηκαν ξανά όρθιοι. Σε τέτοιο παιχνίδι, η μπάλα κινείται στο χορτάρι, μα η καρδιά ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, εκεί όπου οι χαμένες πατρίδες δεν χάθηκαν ποτέ από τη μνήμη. Απόψε το βράδι ο Νίκολιτς και οι παίκτες του έχουν χρέος απέναντι στην ιστορία.
