Η ΑΕΚ κατάφερε να επικρατήσει της Σάμσουνσπορ με 2-1 εκτός έδρας, σε μια τεράστια, αλλά και συμβολική ευρωπαϊκή βραδιά για την ομάδα του Μάρκο Νίκολιτς. Η νίκη ήρθε με ανατροπή, με ένα φοβερό δεύτερο ημίχρονο, και μια ομάδα που «μάτωσε» να πάρει αυτό που ήξερε οτι αξίζει από το παιχνίδι.
Ο Σέρβος τεχνικός, παρουσίασε μια ομάδα στο δεύτερο μέρος, μεταμορφωμένη και έτοιμη να αποδείξει σε όλον τον φίλαθλο κόσμο πως θα παλέψει μέχρι τέλους για τους στόχους της -εντός και εκτός συνόρων- ακόμη και αν τα Σπάτα φέρνουν πλέον περισσότερο σε.. νοσοκομείο!
Η «Ένωση», παρατάχθηκε με πολλές απουσίες, με τον Γιόβιτς να έχει χάσει και ο ίδιος το μέτρημα των σερι 90λεπτων του, μια μεσαία γραμμή με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας, έναν βιονικό Ρότα για αλλη μια φορά δεξιά και κυρίως έναν πάγκο λειψό, που έδειχνε να μην προσφέρει την παραμικρή εναλλακτική στον Νίκολιτς να αλλάξει την κάκιστη -δικαιολογημένα- εικόνα της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο.
Κι όμως η ομάδα, αν και κουρασμένη αλλα και ψυχολογικά «λαβωμένη» από την υπεροχή των Τούρκων στο πρώτο ημίχρονο, μπήκε μέσα πολυ δυναμικά, πραγματοποιώντας ένα ονειρικό 20λεπτο και ανατρέποντας το σκορ αλλά κυρίως την αίσθηση του αγώνα.
Οι «κιτρινόμαυροι», δεν κέρδισαν συγκυριακά, ούτε είχαν την τυχη με το μέρος τους. Τουναντίον, χαράμισαν πολλές ευκαιρίες ή προυποθέσεις αυτών για να πετύχουν και αλλά τέρματα. Η ΑΕΚ, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, έχοντας μόνο μια φυσική αλλαγή (την αναγκαστική του άτυχου Μουκουντί), αλλά παρουσιάστηκε στο Στάδιο της 19ης Μαϊου, λες και άλλαξε όλη της την ενδεκάδα!
Ένας διαφορετικός Μαρίν, που σκόραρε ένα υπέροχο τέρμα αξιοποιώντας στο έπακρον την ικανότητα της ΑΕΚ φέτος στις στατικές φάσεις, ένα πανέξυπνο τακτικά παιχνίδι από τον Περέϊρα, που δείχνει σε κάθε παιχνίδι γιατι αυτός άξιζε να μείνει από την περσινή τριάδα των μεταγραφικών «μπαμ», αντι των Μαρσιάλ και Λαμέλα. Επιπλέον, ένας Πέτρος Μάνταλος ψυχωμένος που έδειχνε σε όλους με την αυτοθυσία του την σημαντικότητα του παιχνιδιού για όλον τον οργανισμό, όπως είχε κάνει και την τελευταία φορά που η ομάδα ταξίδεψε στον Πόντο, σε αυτήν την νίκη με 2-0 επί της Τραμπσονσπορ, που όμως τότε δεν ήταν αρκετή.
Και τέλος προφανως πρέπει να γίνει αναφορά και στον Λούκα Γιόβιτς. Ένας ποδοσφαιριστής, που μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος, αγωνιστηκε με τα χρώματα της Μίλαν, βάζοντας 9 γκολ με δύο εξ αυτά να είναι απέναντι στην συμπολίτισσα Ίντερ. Και που τελείωσε το παιχνίδι σήμερα, έχοντας μια μόλις τελική και αυτή στο 90ό λεπτό! Και αυτό γιατί συμβιβάστηκε να υπηρετήσει τον ρόλο του ανθρώπου που θα έτρωγε ποδοσφαιρικό «ξύλο», χωρίς να παραπονιέται. Ένας ποδοσφαιριστής που είχε 5 γκολ σε 2 αναμετρήσεις, έκανε μολις μια τελική σήμερα και όμως ήταν ίσως ο μόνος που διασώθηκε στο πρώτο ημίχρονο με την δουλειά του, δείχνοντας τον δρόμο και στους υπόλοιπους.
Οι αναφορές θα ήταν δίκαιο να γίνουν για όλους. Ο Κοϊτά κέρδισε το φαούλ του πρώτου γκολ και ολοκλήρωσε την ανατροπή με ένα ασύλληπτο σουτ! ΟΡότα ήταν ξανά παντού, αντιμετωπίζοντας πολύ καλά το μεγάλο όπλο της τουρκικής ομάδας, Μουσάμπα και χαρίζοντας την νίκη στον «Δικέφαλο» με την απόκρουση του στο τέλος! Όλοι οι ποδοσφαιριστές έδωσαν την ψυχή τους. Ποιός είναι όμως ο πραγματικός MVP;
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Μάρκο Νίκολιτς. Ο Σέρβος τεχνικός, κοούτσαρε εκπληκτικά την ομάδα, παρουσίασε μια ΑΕΚ πραγματικά συγκεντρωμένη και κυρίως ένα γκρούπ που πιστεύει στην δουλειά που γίνεται. Κανείς δεν ξέρει πως θα καταλήξει η σεζόν για τους «κιτρινόμαυρους», αυτά που έχει καταφέρει όμως ο προπονητής της, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και χωρίς να έχει όλα τα γρανάζια που χρειάζεται διαθέσιμα, τον καθιστούν ήδη πετυχημένο σε αυτό το πρώτο μισό της σεζόν.
Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν, αυτά που έχει πετύχει ο Νίκολιτς αλλά και οι ποδοσφαιριστές του, αγγίζουν τα όρια του ποδοσφαιρικού θαύματος, όχι τόσο λόγω των αντιπάλων που αντιμετώπισαν και ξεπέρασαν μέχρι τώρα, αλλά κυρίως λόγω των συνθηκών και των δυσκολιών που καλούνται κάθε φορά να αντιμετωπίσουν. Και αυτό, είναι ολοκληρωτική δουλειά του Μάρκο Νίκολιτς.