Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο Τζορτζ Μπεστ. Ο Μπεστ δεν υπήρξε μόνο ένας μεγάλος και εξαιρετικά ταλαντούχος – με την υπερβολή που τού αρμόζει – ποδοσφαιριστής, αλλά μπορεί χαρακτηρίζεται και ως «φαινόμενο». Ένα φαινόμενο με όλη την σημασία της λέξης, καθώς έκρυβε μέσα του την σπίθα του απρόβλεπτου και την ελευθερία του να αποτελεί πάντοτε την εξαίρεση στον κανόνα.
Το παιδί από το Μπέλφαστ που άλλαξε το ποδόσφαιρο
Επρόκειτο για ένα ταλέντο το οποίο γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου στο Μπέλφαστ το 1946 και κατάφερε να αλλάξει τον τρόπο που έβλεπε και ερμήνευε κανείς το ποδόσφαιρο, μετατρέποντάς το σε τέχνη, ρυθμό και φαντασία.
Η σωματοδομή του Τζορτζ Μπεστ είχε στοιχεία τα οποία τον αναδείκνυαν και καθιστούσαν το στυλ παιχνιδιού του αξεπέραστο. Το χαμηλό κέντρο βάρους, η εκρηκτική ντρίμπλα του, οι απίθανες αλλαγές ρυθμού και μια αίσθηση του γκολ που έμοιαζε έμφυτη. Ήταν μία «ποδοσφαιρική ιδιοφυία», όπως χαρακτηρίστηκε από τον σκάουτερ του αγγλικού συλλόγου, Μπομπ Μπίσομπ, απευθυνόμενος στον Σερ Ματ Μπάσμπι.
Το 1968: Η χρονιά της απόλυτης δόξας
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν εμφανίστηκε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οι οπαδοί πίστεψαν ότι βλέπουν κάτι που συμβαίνει μία φορά – ή και όχι – σε μία γενιά. Και δεν είχαν άδικο.
Ο Τζορτζ Μπεστ έγραψε ιστορία με τους «Κόκκινους Διαβόλους». Στην ηλικία των 17 ετών στις 14 Σεπτεμβρίου του 1963 έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την φανέλα των «Κόκκινων Διαβόλων» κόντρα την Γουεστ Μπρομ μπροστά στο κοινό του Όλντ Τράφορντ.
Αξίζει να διαβάσεις
Κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1968, την χρονιά που κατέκτησε και Χρυσή Μπάλα, στα μόλις 22 του έτη. Ήταν το «νούμερο επτά» πριν το «7» γίνει σύμβολο. Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής-σταρ, ο πρώτος που έκανε το άθλημα lifestyle και ο πρώτος που έγινε ίνδαλμα και για όσους δεν αγαπούσαν το ποδόσφαιρο.
Προσωπικοί δαίμονες και πτώση
Όμως, όσο λαμπερή ήταν η καριέρα του, τόσο σκοτεινοί ήταν οι προσωπικοί του δαίμονες. Από το 1972 άρχισε η σταδιακή αποχώρησή του από την Μάντσεστερ στην οποία σταματούσε και επανερχόταν λίγο αργότερα, αλλά την Πρωτοχρονιά του 1974, ο σύλλογος δεν τον δέχθηκε ξανά πίσω. Ο Μπεστ αγωνίστηκε κόντρα στην ΚΠΡ και αυτό ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με τους «κόκκινους».
Ως «έκπτωτος άγγελος», ο Μπεστ πάλεψε για χρόνια με τον αλκοολισμό και αποτέλεσε μία «μάχη» που δεν κατάφερε ποτέ πραγματικά να κερδίσει. Ο εθισμός του επηρέασε την υγεία του, την καριέρα του, ακόμα και τις σχέσεις με τους ανθρώπους που τον αγαπούσαν.
Αξίζει να διαβάσεις
Λίγο-λίγο, ο άνθρωπος που έμοιαζε άθικτος αποδείχτηκε βαθιά ανθρώπινος, με αδυναμίες, φόβους και πληγές.
Παρά τις πτώσεις του, η αγάπη του κόσμου δεν έσβησε ποτέ. Γιατί ο Μπεστ δεν ήταν μόνο τα προβλήματά του· ήταν οι στιγμές μαγείας που προσέφερε, τα γκολ που ξεσηκώνουν το κοινό όταν προβληθούν.
Η ανθρώπινη πλευρά πίσω από τον μύθο
Αδιαμφισβήτητα ο Μπεστ κατείχε εκείνη την ανεξήγητη, σχεδόν ποιητική ελευθερία στο παιχνίδι του, η οποία με κάποιον τρόπο δικαιολογούσε την ύπαρξή του. Τραγική ειρωνεία; Οι θιασώτες του ποδοσφαίρου είχαν δώσει τα διαπιστευτήρια στον Μπεστ – και λαμβάνοντας υπόψη την σημασία του επωνύμου του στην αγγλική. Ο ίδιος όμως δεν κατάφερε να βγει εκ νέου στο φως, αλλά έμεινε κάτω στην σπηλιά «παλεύοντας» με τους δεσμώτες.
Στις 25 Νοεμβρίου του 2005, ο Τζορτζ Μπεστ «έφυγε» από τη ζωή, αλλά το αποτύπωμά του έμεινε ανεξίτηλο. Είκοσι χρόνια μετά, ο κόσμος δεν τον θυμάται για τις αδυναμίες του. Τον θυμάται για όλα όσα έκανε το ποδόσφαιρο καλύτερο. Για το χαμόγελο που προκαλούσε κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα. Για την αίσθηση ότι στο γήπεδο όλα ήταν δυνατά.
Η «μάχη» του με την ανθρώπινη φύση του, οφείλει να καταστεί «μάθημα» ζωής, αυτής που ο ίδιος δεν κατάφερε να ισορροπήσει ή να ελέγξει. Αποτέλεσε έναν άνθρωπο των άκρων, που ενέδιδε σε κάθε πειρασμό με όποιο κόστος.
Ισως αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που άφησε: ότι ακόμα κι όταν η ζωή σε ρίχνει, υπάρχει ένα κομμάτι σου που μένει για πάντα φωτεινό.
Αξίζει να διαβάσεις
Ο Τζορτζ Μπεστ έζησε σαν θρύλος, αλλά έφυγε σαν άνθρωπος.
Κι αυτό, με έναν παράξενα όμορφο τρόπο, τον κάνει ακόμη πιο αληθινό.
