Το ταξίδι του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη συνεχίζεται, αλλά ο «προορισμός» παραμένει μακριά.
Μούδιασμα και πικρία. Ένα συναίσθημα που, δυστυχώς, όσοι αγαπούν τον Παναθηναϊκό, έχουν αισθανθεί ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια. Ο αποκλεισμός από την συνέχεια του Champions League και με το όνειρο της League Phase της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης να αποτελεί ήδη παρελθόν, αναδεικνύεται ένα σημαντικό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει το «τριφύλλι» και το οποίο χρήζει άμεσης λύσης: η αστοχία στην τελική προσπάθεια. Αυτό το ζήτημα είναι μείζον και εάν δεν επιλυθεί αμέσως, η «ευρωπαϊκή» Ιθάκη – και όχι μόνο – ολοένα και θα απομακρύνεται.
🛶 Η σύγχρονη «Οδύσσεια» του Παναθηναϊκού
Όπως ο Οδυσσέας προσπαθούσε να επιστρέψει στην Ιθάκη, έτσι και ο Παναθηναϊκός παλεύει χρόνια τώρα να επιστρέψει εκεί που ανήκει: στο πιο υψηλό σκαλί της Ευρώπης. Ωστόσο, οι… Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες «παραμονεύουν», θέτοντας ανυπέρβλητα εμπόδια στον δρόμο του.
Η επιστροφή στους ομίλους του Champions League δεν ήταν απλώς στόχος, ήταν ανάγκη – ή καλύτερα αντιπροσωπευτικό δείγμα της ταυτότητας του Παναθηναϊκού. Ήταν το σημείο αναφοράς για έναν σύλλογο που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές με βραδιές σε Λεωφόρο και ΟΑΚΑ, φάσεις νοκ-άουτ, ανατροπές, εναλλαγές διαθέσεων αλλά και δημιουργώντας μία άσβεστη μαγεία για την διατήρηση του πράσινου ευρωπαϊκού DNA.
Και όμως, ο αποκλεισμός από την Ρέιντζερς, υπενθυμίζει πικρά ότι το ταξίδι δεν τελειώνει πάντα ιδανικά.
🌊 Ο ταξιδιώτης του «σχεδόν» – Σωστή εικόνα, λάθος κατάληξη
Η εξωκόσμια αστοχία του Παναθηναϊκού, η ατυχία του – καθώς δίνεται ένα μερίδιο «ευθύνης» και στον παράγοντα τύχη – αλλά και η αδυναμία του να βρει δίχτυα, ήταν κάποια εκ των γεγονότων που καθόρισαν την χθεσινή αναμέτρηση και επέφεραν τον αποκλεισμό.
Ιδιαίτερα η αδυναμία επίτευξης γκολ είναι κάτι που πρέπει να απασχολήσει πολύ σοβαρά τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού, – αν και θα έπρεπε από την περσινή σεζόν να αποτελεί βασική προτεραιότητα – καθώς η ποιοτική ενίσχυση της επιθετικής γραμμής καθίσταται επιτακτική ανάγκη.
Η συνολική εικόνα του Παναθηναϊκού χθες, εάν εξαιρέσει κανείς την επίτευξη του γκολ, απέπνεε υγεία. Παρουσιάστηκε ένα σύνολο σοβαρό, με καθαρό πλάνο, που έκλεισε τους χώρους και δεν επέτρεψε στην αντίπαλη ομάδα να απειλήσει – παρά ελάχιστες φορές – την εστία του Ντραγκόφσκι. Η πίεση ήταν συνεχής και στα 90’ του αγώνα· η άμυνα χθες έδωσε μαθήματα ποδοσφαίρου, έθεσε βάσεις και αύξησε τις προσδοκίες για την επικείμενη σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η ανάπτυξη και στις δύο πτέρυγες ήταν ουσιαστική και καθοριστική για την δημιουργία φάσεων αλλά όπως φάνηκε, δεν ήταν αρκετό ώστε ο Παναθηναϊκός να πάρει την πρόκριση για την επόμενη φάση του Champions League.
Αξίζει να διαβάσεις
🏁 Την Ιθάκη δεν αρκεί να την φαντάζεσαι — πρέπει να την φτάσεις
Ο Παναθηναϊκός προσπαθεί παρά τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Χτίζει. Παλεύει. Αλλά δεν φτάνει. Ή τουλάχιστον, δεν φτάνει εκεί που τον περιμένουμε και τον έχουμε συνηθίσει. Μοιάζει – όπως θα λέγαμε ποιητικά – με έναν κουρασμένο ταξιδιώτη, ο οποίος πλέει χρόνια τώρα στην θάλασσα του «σχεδόν».
Και τώρα; Τώρα συνεχίζει. Σε άλλες θάλασσες — αυτές του Europa ή του Conference League. Ίσως όχι η Ιθάκη που περίμενε, αλλά ίσως μία στάση που χρειάζεται για να ωριμάσει, να δυναμώσει, να μάθει. Γιατί, όπως και στην Οδύσσεια, το ζητούμενο δεν είναι μόνο ο προορισμός, είναι και το ποιος γίνεσαι στο ταξίδι. Μόνο που για τον Παναθηναϊκό, το ταξίδι από μόνο του δεν αρκεί.
Η Ιθάκη πρέπει κάποτε να τον δεχτεί.
