Ίσως αν κάποιος περιέγραφε την τωρινή εικόνα της ΑΕΚ – αλλά και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από την ομάδα – σε κάποιον που την παρακολουθούσε πριν από τέσσερις με πέντε μήνες, το πιθανότερο είναι ότι θα τον θεωρούσε τρελό. Όταν μια ομάδα, σε θέματα οργάνωσης, ψυχολογίας και γενικότερου ηθικού, έχει φτάσει σε σημείο κάτω του μηδενός, σαν έναν μαχητή που έχει πέσει στο καναβάτσο και απλώς δέχεται χτυπήματα, είναι σχεδόν αδιανόητο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ο ίδιος μαχητής να έχει όχι μόνο σηκωθεί, αλλά να προκαλεί φόβο και σεβασμό στον αντίπαλο, ο οποίος πλέον τον υπολογίζει σοβαρά και τον κατατάσσει στα φαβορί για τον τίτλο.
Συνοψίζοντας, πρέπει να γίνει κατανοητό πως η ΑΕΚ για πρώτη φορά στην ιστορία της έχει πετύχει τρεις συνεχόμενες προκρίσεις απέναντι σε αξιόμαχες ομάδες, για να μπει στη League Phase του Conference League. Παράλληλα, στην Ελλάδα μετρά τρεις νίκες στις τρεις πρώτες αγωνιστικές – κάτι που είχε να συμβεί εδώ και έξι χρόνια – ενώ και στην τρίτη διοργάνωση που ξεκίνησε, το Κύπελλο, κατάφερε να πάρει μια «επαγγελματική» νίκη, χρησιμοποιώντας παίκτες στους οποίους ο Μάρκο Νίκολιτς ήθελε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Μάλιστα, το πέτυχε σε ένα γήπεδο που μόνο κατ’ όνομα μπορεί να χαρακτηριστεί γήπεδο, αφού δεν ευνοούσε καν την ανάπτυξη ποδοσφαίρου.
Αυτή τη στιγμή οφείλουμε να συγκρίνουμε την ΑΕΚ του Σεπτέμβρη με την ΑΕΚ από τον Φεβρουάριο έως τον Μάιο. Την ενωμένη ΑΕΚ με την διαλυμένη ΑΕΚ. Την ΑΕΚ με το ηθικό στα ύψη – χωρίς αλαζονεία – με την ΑΕΚ που όποιος κι αν έπαιζε απέναντί της ήξερε πως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα κερδίσει.
Η τωρινή ΑΕΚ είναι η επιτομή της σωστής δουλειάς, η απόδειξη ότι τα χρήματα δεν φτιάχνουν ομάδες. Όλα ξεκινούν από τον προπονητή και το τεχνικό επιτελείο: αυτός θα κρίνει ποιος μπορεί και ποιος όχι, ποιος θα παίξει, με τι σύστημα και πλάνο.
Η φετινή ΑΕΚ απέχει παρασάγγας από την περσινή. Και υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά: οι μεταγραφές. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, οι μεταγραφές βγαίνουν σε τόσο υψηλό ποσοστό. Δεν ήταν δαπανηρές, ήταν όμως στοχευμένες και ενταγμένες στο σχέδιο αυτού του «ψυχρού επαγγελματία», αλλά και θερμού υποστηρικτή του αποτελέσματος, Μάρκο Νίκολιτς.
Αξίζει να διαβάσεις
Η ΑΕΚ, ενώ βρισκόταν στα σχοινιά και δεχόταν χτυπήματα, τώρα είναι εκείνη που χτυπάει. Και μιλάμε σε μια χρονική συγκυρία όπου, από τους τέσσερις μεγάλους, είναι η μοναδική που παίζει σε τρεις διοργανώσεις χωρίς την παραμικρή «μουρμούρα». Φυσικά ο Νίκολιτς γνωρίζει πως κάποια στιγμή θα έρθει και ένα κακό αποτέλεσμα· ωστόσο έχει οργανώσει τόσο σωστά την ομάδα, τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά, που είναι σε θέση να το διαχειριστεί.
Η ΑΕΚ βγάζει υγεία. Μπορεί να μην είναι το πρώτο φαβορί για να κατακτήσει τις τρεις διοργανώσεις, αλλά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι θα φτάσει πολύ ψηλά – γιατί όχι, και σε έναν τελικό Conference League. Στις εγχώριες διοργανώσεις δείχνει ικανή να σταθεί απέναντι στον Ολυμπιακό, σε μια περίοδο που και οι Πειραιώτες βρίσκονται σε καλή κατάσταση, και να τον κοντράρει μέχρι τέλους, ακόμη και να τον ξεπεράσει.
Η ΑΕΚ έχει ξαναβρεί τη δυναμική που είχε ανάγκη. Ο κόσμος της ήθελε μια ομάδα που θα κοιτάζει μόνο το αποτέλεσμα και τίποτα άλλο. Τα υπόλοιπα – με κορυφαίο το νέο γήπεδο και τη στήριξη του κόσμου – είναι ήδη λυμένα. Η ΑΕΚ είναι μια τεράστια ομάδα που απλώς έπρεπε να ξυπνήσει. Και αυτός που χτύπησε το καμπανάκι του εγερτηρίου δεν είναι άλλος από τον Μάρκο Νίκολιτς.
