Τζον Τέρι: Η εξομολόγηση για το χαμένο πέναλτι του 2008 και την «μάχη» με τους «δαίμονές» του

Ο Τζον Τέρι αποκάλυψε πως μετά το χαμένο πέναλτι στον τελικό του Champions League το 2008 έφτασε σε ακραίες σκέψεις, πριν βρει στήριξη από τους συμπαίκτες του.

Σοφία Τζιούβελη
Χρόνος ανάγνωσης 3 λεπτά

Δεκαεπτά χρόνια μετά τον χαμένο τελικό του Champions League το 2008, ο Τζον Τέρι αποκάλυψε τη σκοτεινή πλευρά εκείνης της βραδιάς, συγκλονίζοντας με την εξομολόγησή του.

Ο πρώην αρχηγός της Τσέλσι μίλησε σε podcast και παραδέχθηκε ότι, μετά το μοιραίο πέναλτι στη Μόσχα, έφτασε σε σημείο να σκέφτεται ακόμη και το τέλος της ζωής του, με τους συμπαίκτες του να παίζουν καθοριστικό ρόλο στο να τον στηρίξουν.

- Advertisement -

22 Μαΐου 2008

Στις 22 Μαΐου 2008, στο «Λουζνίκι», η Τσέλσι “λύγισε” στη διαδικασία των πέναλτι από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Ο Τέρι βρέθηκε στο επίκεντρο, όταν γλίστρησε στην εκτέλεσή του και είδε την μπάλα να χτυπά στο δοκάρι του Φαν ντερ Σαρ.

Ακολούθησε το χαμένο πέναλτι του Ανελκά και οι Κόκκινοι διάβολοι κατέκτησαν το τρόπαιο, σε μια στιγμή που χαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη των φιλάθλων.

Σήμερα, στα 45 του, ο παλαίμαχος Άγγλος στόπερ εξήγησε ότι το βάρος της ευθύνης τον καταρράκωσε ψυχολογικά, νιώθοντας πως είχε κοστίσει τον τίτλο στην ομάδα του, μέχρι που η στήριξη των ανθρώπων γύρω του τον κράτησε όρθιο.

Μιλώντας στο podcast του Ρις Μένι, ο Τζον Τέρι ανέφερε: «Κοιτάζοντας πίσω, θα ήθελα πολύ εκείνη την εποχή να μιλήσω με κάποιον, γιατί θυμάμαι μετά τον αγώνα, όλοι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και ήμουν στον 25ο όροφο στη Μόσχα, και απλά κοιτούσα έξω από το παράθυρο και έλεγα: “Γιατί; Γιατί;”. Δεν λέω ότι αν είχα αυτή την ευκαιρία θα πηδούσα, αλλά ξέρεις ότι σου περνούν πράγματα από το κεφάλι εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή».

- Advertisement -

Ωστόσο, οι συμπαίκτες του φαίνεται πως έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να μη συμβεί μια τραγωδία και οι σκέψεις γίνουν πράξη.

«Τότε τα παιδιά ήρθαν και με κατέβασαν κάτω. Είναι εκείνες οι στιγμές που έχεις το «τι θα γινόταν αν;» Απλώς ποτέ δεν ξέρεις, έτσι δεν είναι;» «Ακόμα και σήμερα, μου γυρίζει στο μυαλό. Έχει μαλακώσει σίγουρα με τα χρόνια, αλλά νομίζω ότι όταν παίζεις και κάνεις αγώνες, σεζόν με τις σεζόν, το χωρίζεις λίγο σε κατηγορίες και το βάζεις κατευθείαν στο πίσω μέρος».

Κοινοποίησε το άρθρο
Δεν υπάρχουν Σχόλια